Söyleşi

                              ATTİLA İLHAN

 

 

   

 

 

'Değişme' Var da, 'Sandıkları' Değil!..

13 Mart 2002

 

 

 

Sevdikleri itiraz şu mudur?

 

''... Batı 'yla 'birleşemeyeceğimizi' ileri sürerken, iddianız nedense hep, geçmiş zamana dayanıyor; şöyle yapmışlardı, şöyle demişlerdi, falan filan; oysa, köprülerin altından çok sular aktı; artık başka bir dünyada, bambaşka koşullar altında yaşıyoruz; Türkiye ile Batı , iyice birbirine yaklaşmıştır, adeta iç içedir; bu bakımdan, Türkiye 'nin Batı Savunma Sistemi içinde kalması da, Avrupa Birliği 'ne girmesi de, hem kaçınılmazdır, hem de son derece mantıklıdır!''

 

 

 

Dünyanın aynı kalmadığı, 'değiştiği' elbette doğru; bir kere bu, diyalektik gelişme sürecinin, sonucu; öyle de, acaba bu itirazları ileri sürenler, bu 'değişmeyi' anlayabildiler mi? Yoksa, hâlâ bıraktığımız yerde, yani 'Soğuk Savaş' yıllarında mı, 'otluyorlar'? Hiç unutmayalım, Türkiye 'nin, 'Sistem' le, can ciğer kuzu sarması oluşu; savaş sonunda yapayalnız kalınca, Rusya 'dan korkup can havliyle kendini, ABD 'nin kucağına atmasıyla başlamıştır; yani 'tayin edici faktör', iki zıt kutuplu dünyanın varlığı, bunlardan birisinin, Türkiye'yi 'tehdit etmesi'!

 

 

 

Aslında 'tehdit', 'Batı'lı, Hıristiyan ve Beyaz' Emperyalist 'Sistem' tarafından, başından beri, daha kapsamlı olarak, benzer şekilde algılanıyordu: onlar için Sovyet İhtilâli de, Anadolu İhtilâli de, Kapitalizm'e karşı korkunç bir tehdit, liberal yaşama biçimine karşı ürkütücü bir yıkma teşebbüsüydü; hele 'Doğu Bloku' bir yandan, 'Üçüncü Dünya Hareketi' öbür yandan, onu çepeçevre sarıp, Batı Avrupa ile Kuzey Amerika'ya sıkıştırınca, gerçekten dehşete düşmüştü. Bu durumda, Üçüncü Dünya Hareketi'nin önünü açan Anadolu İhtilâli'ni 'evcilleştirip', yanına çekerek; onu, Kapitalist/Liberal 'Sistemi' tehdit eden; Sovyetler'e karşı, 'kullanmak' hem ummadıkları, hem beklemedikleri bir 'nimet' gibi görünüyordu. Derhal benimsediler.

 

 

 

Biz de kendimizi 'sahiden' Batılı zannettik.

 

 

 

Tarih, en doğru tanık...

 

 

 

Acaba kazın ayağı öyle miydi? Bunu anlamanın yolu, 'bermutad' tarihe bir göz atmaktır: I. Dünya Savaşı ertesinde, İngiltere'nin, binbir kayd-ı ihtirâzî'ye bağlayarak, Lausanne Anlaşması'yla, Türkiye Cumhuriyeti'ne 'yeşil ışık' yakması, zaten kuzeyde kurulmuş ve 'Beyaz Ordular'la yıkamadığı Sovyetler'e karşı, hîn-i hacette 'kullanabileceği' bir güç oluşturacağı içindi; Moskova 'dan o kadar ürkmüşlerdi ki, sömürgeleri bir 'Mazlumlar Enternasyonali' ile ayağa kaldırmasınlar diye, ünlü Sovyet/İngiliz Ticaret Anlaşması 'nı yaptılar, böylece, hem Moskova 'Mazlumlar'a ihanet etmiş oldu; hem de, Londra rahat bir nefes aldı. O Anlaşma'nın (1921) şu maddesinin, lütfen tadına bir bakar mısınız?

 

 

 

''... Sovyet Hükümeti , başta Hindistan ve Afganistan bağımsız devleti olmak üzere, Asya Halkları 'nın hiçbirini, askeri, diplomatik veya herhangi bir eylem ve propaganda biçimiyle, İngiliz çıkarları veya İngiliz İmparatorluğu 'na karşı düşmanca eylemlere teşvik girişimlerinden, imtina eder (çekinir, uzak durur)... (Ulusal Dergisi, Sayı: 4)''

 

 

İş buraya vardıktan sonra, Ankara 'nın, Sovyet dostu kalması sakıncalı sayılamazdı; tam tersine, Sovyet 'yayılmacılığına' karşı bir set görevi yapacaktı. Yaptı da!

 

 

 

Bizdeki Avrupa 'hayranlarının', 'değişme'nin zamanı ve mahiyetini anlayamamaları, Sovyetler 'in dağılışıyla başlıyor. Rusya 'nın tırnakları sökülünce, 'Beyaz, Batılı ve Hıristiyan' Emperyalist 'Sistem' , artık neden korksun? Yeltsin döneminde, bir ara, 'Rus Ayısı' nı evcilleştirip, Avrupa 'ya karşı 'kullanmayı' bile düşünmediler mi? O zaman gelsin; Batı 'nın ezeli, ebedi ve değişmez istekleri: Batı, Roma Hıristiyanlığı üzerinde gelişmiş bir 'medeniyet'tir; bu 'medeniyet'in, 'Barbarlar'ın 'medeniyeti' saydığı, öteki yaşama biçimleriyle çatışması önlenemez; çünkü bu, hem yeni bir yayılma politikasının gerekçesi olacaktı, hem de bazı eski hesapların görülmesine imkân sağlayacaktı. İşte bu 'hesaplar'dan birisi, Sovyet faktörü dolayısıyla, yarım bırakılmış olan, Anadolu İhtilâli hesabıydı. Şimdi buradayız.

 

 

 

'Tanzimatçı' saflığı işte!

 

 

 

Bizim 'Batı Devşirmesi' aydınlarımız, o kadar saf, ve o kadar 'devşirilmişler' ki, kendilerini basbayağı 'Batılı' addediyor; bu bakımdan, Rus'u, Çinli'yi, Hindu'yu, Arab'ı -hatta Asya'lı Türkleri- küçümseyip, kendilerine 'Batı Cenneti 'nde mutluluk tahayyül ediyorlar. 'Tanzimat'çı saflığı işte! Türkiye, Avrupa Birliği'ne mutlaka girecekmiş, hem de 'şerefini koruyarak'! bunu söylemek, aslında, Türkiye Avrupa Birliği'ne asla girmeyecektir, demeye eşit; zaten, sanırım, Cihet-i Askeriye dolambaçlı olarak, asıl bu fikrin altını çizdi: Öyle ya, Brüksel senden Kıbrıs 'ı istiyor, Ege 'yi istiyor; Ermenistan toprağı diye, Kuzeydoğu Anadolu 'yu, Kürdistan toprağı diye, Güneydoğu Anadolu 'yu istiyor; seni savunma mekanizmasına katmıyor, eşit ortak saymıyor, enayi 'Pazar' sayıyor; yâni üstü kapalı, ancak Sevres Anlaşması koşulları altında, benimseyebileceğini ima ediyor; sen de, kendini hâlâ Avrupalıyım, Avrupalı olacağım hayaliyle kandırabiliyorsun! Olacak şey mi bu?

 

 

 

Türkiye 'nin 'şerefi', bütün bu istekleri içeren Sevres Anlaşması'nı yırtıp atarak, döve döve, 'Hıristiyan, Beyaz ve Batı'lı Emperyalizme Türkiye Cumhuriyeti 'ni kabul ettirmesindedir; Sovyetler dağılalı, gittikçe daha yoğun bir şekilde üstümüze gelen Avrupa 'nın ileri sürdüğü koşulları kabul etmek, Sevres 'hacâleti'ne dönmekten beter; bunu anlamak için dâhi olmak gerekmiyor, biraz 'iktisâd-ı siyasi' bilmek yeter: Batı aynen Tanzimat'ta olduğu gibi, ele geçirdiği 'ticaret ehli' ve 'münevverân' ile 'siyaset kadroları'nı kullanarak, aynen 'Atina Demokrasisi'nin yapmış olduğu gibi, Anadolu'yu ve halkını, onunla hiçbir zaman eşit ve aynı haklara sahip olamayacak, bir 'koloni' yapmak istiyor. Değişme işte burada.

 

 

 

Biliyorsunuz değil mi: Yunan 'demokrasisinde' kolonilerin hiçbir hakkı yoktu, halkı 'yurttaş' sayılmazdı, seçime katılamazdı; eğer haktan hukuktan söz edecek olursa, Atina, -sonra Roma- 'lejyonları' üstüne gelir, toprağını elinden alır, baş kaldıranları da bir güzel ezerdi.

 

 

 

Tanzimatçı 'münevverân', o kadar alçalmışlardı ki, 'Reis Paşa 'nın altını çizdiği gibi, Avrupa lılara 'biz adam olamayız, gelin bizi adam edin' diyordu.

 

 

 

Peki, şimdikilerin dedikleri, başka bir anlama mı geliyor?