bahriye kahvesi’nden ayrılış gazeli

 

gerçi su şakırtısıdır bir uzak şadırvandan gelir

kahveler zindan gibi simsiyah çaylar neredeyse kan gelir

ufaldıkça ufalır aynalarda kötümser lambaların alevi

duman duman ihtiyarlar çıkar yatsı namazından gelir

korku o kaypak yılandır ki atlar insanın koynuna

düşman fısıltıları en dost bildiğin ağızlardan gelir

yanar harb divanlarında barut mavisi mim-mim’ciler

evcil yıldırımlar saklıdır ceplerinde dumlupınar’dan gelir

öyle boşaltır yanlış kılar ki istanbul’u işgal karanlığı

tek tük ayak sesleri sanki başka bir dünyadan gelir

ocak sönmüş semâver paslı dağılmış hasköy bahriye kahvesi

ona can vermeye bir gün elbet attilâ ilhan gelir